PADcast #330 – Bigos

Komentarze (1)

• Coś w tym jest, że grupa na fejsie rzadko się aktywizuje - sama platforma może i jest zaśmiecona, ale tak samo zaśmiecona jest na innych grupach podcastowych. Podobnie jest na tutejszym Disqusie, gdzie komentariat w zasadzie przestał istnieć, tymczasem gdzie indziej można powiedzieć, że kwitnie. Nie mogę na to narzekać, bo sam rzadko komentuję, mam tylko nadzieję, że ciągle macie te samo odsłuchy co kiedyś (albo większe). W kwestii "Pentimenta" to myślę, że gra daje dużo fun'u, ale też na pewnym poziomie staje się po prostu hermetyczna. Bo ona jednak jest nie dla idiotów (taki skrót myślowy, potraktujcie to jak parafrazę z Olgi Tokarczuk, czyli nikogo nie chcę obrażać;)). To dlatego powstają te wszystkie wyjaśnienia twórców na YT, a swego czasu na blogu Xboxa pojawiła się nawet lista rekomendowanych lektur, po to, żeby ludzie skumali i poczuli tę grę bardziej. Tak więc to co jest zaletą tej gry, czyli jej erudycyjność jest jednocześnie jej wadą. "Pentiment" w oczywisty sposób bawi się średniowiecznym rękodziełem i ogólnie sztuką. Wystarczy odrobina wiedzy z lekcji plastyki w podstawówce, żeby domyślać się tam miliona różnych tropów i referencji o znaczeniu których być może niestety nie dowiemy się nigdy, bo nie jesteśmy Umberto Eco (swoją drogą ten autor też dorzucił swoje do tej gry i tak, myślę, że grałby w nią z wypiekami, gdyby żył). Tym niemniej w "Pentiment" warto zagrać, jest to gra wyjątkowa na tle rynku, a w Game Passie to już w ogóle obecność tej produkcji jest jakąś anomalią. Da się z niej czerpać niemałą satysfakcję, ale nie na zasadzie odhaczenia, przejścia byle jak i po łebkach. Zdaje sobie sprawę, że nie każdemu to podejdzie, bo są różne gusta i wrażliwości, ale trzeba próbować. Przede wszystkim trzeba dać tej grze przestrzeń, czas i usiaść może do niej z lampką dobrego, burgundzkiego, czy tam włoskiego wina albo kuflem niemieckiego lagera - zależy od tego na jaki uniwersytet posłaliście Andreasa ;).